Obrazy Van Gogha zaczęły zdobywać popularność dopiero po śmierci artysty, a teraz znajdują się na liście najdroższych obrazów na świecie i są wystawiane publiczności na najbardziej prestiżowych wystawach. Cechy dzieła artysty Vincenta Van Gogha: wczesne prace należą do takiego kierunku malarstwa jak realizm. Są pomalowane w
W młodości Vincent van Gogh myślał o tym, by zostać protestanckim pastorem. W ostatnich latach życia podjął się reinterpretacji dzieł Delacroix i wiemy o Vincencie van Goghu jako twórcy obrazów religijnych. W pamięci mamy jego wybitne malunki słoneczników i gwieździstych nocy czy liczne autoportrety. Powodem nie jest to, że dzieła trafiły do watykańskich kolekcji (chociaż jedno rzeczywiście się w nich znalazło). Powodem jest fakt, że nieliczne obrazy o tematyce religijnej są kopiami, reinterpretacjami, w związku z tym nie przyciągają dużej uwagi. To paradoks dla człowieka o tak głębokiej duchowości, jak van Gogh. W młodości chciał zostać protestanckim pastorem, jak jego ojciec i dziadek. Kiedy to się nie udało, zapytał brata Theo: „Jak mogę przydać się światu? W jaki sposób mogę służyć, być pożytecznym?”.Obrazy Vincenta van Gogha o tematyce religijnejOdpowiedzią była sztuka. To mylące, że zamiast poświęcić religijny zapał na podjęcie chrześcijańskiej tematyki, van Gogh kopiował dzieła innych malarzy. Nie było to, co ciekawe, u początków jego malarskiej działalności, ale pod koniec życia, kiedy poszukiwał dla siebie azylu. W akcie desperacji odwoływał się do już uznanych mistrzów. Jego reinterpretacje dzieł Delacroix i Rembrandta to jedyne obrazy o tematyce religijnej, jakie kiedykolwiek wyszły spod pędzla van wydawać się dość dziwne, że człowiek o tak nieprawdopodobnej wyobraźni nie próbował przedstawić własnej wizji Ukrzyżowania, Madonny z Dzieciątkiem czy któregokolwiek ze świętych lub biblijnych historii, o których przecież dobrze wiedział. Być może uważał się raczej za niegodnego, aniżeli niezdolnego do podjęcia tematu. Raczej nie była to kwestia protestanckiego ducha, w którym z jego wczesnych obrazów (autorski, nie reinterpretacja) podejmuje jednak temat religijny. W pierwotnej formie (1884 r.) to wizja reformowanego kościoła parafialnego jego ojca. Rok później van Gogh dodał do obrazu zbór w ponurym, żałobnym wystroju. Ze względu na fakt, że w tamtym czasie zmarł ojciec malarza, był to raczej wyraz jego smutku i żałoby, aniżeli opinii na temat kościoła i uczestnictwa w van Gogh i Maria MagdalenaJeden wątek katolickiej wiary fascynował van Gogha w sposób szczególny. Miał niemal obsesję na punkcie Marii Magdaleny. Interesowała go historia upadłej kobiety, choć nigdy nie podjął się jej namalowania, jak wielu innych artystów, jak Giotto czy El van Gogha, w którym mógł odwoływać się do postaci Marii Magdaleny, to scena z Les Saintes-Maries-de-la-Mer, na południu Francji. Malunek przedstawia plażę i łodzie, ale należy przy tym pamiętać o miejscowej legendzie, która głosi, że Maria Magdalena przybyła tam, sprowadzając chrześcijaństwo do Francji. Nie ma tu bezpośredniego odniesienia do chrześcijaństwa, ale niewątpliwie jest to podjęty przez malarza wątek wydawać się mogło, że jedynymi dziełami religijnymi Vincenta van Gogha są kopie, w ostatnich latach pojawiła się teoria, że ​​„Taras kawiarni w nocy” (1888) to wysoce symboliczne przedstawienie… Ostatniej Wieczerzy. Na pierwszy rzut oka nic na to nie wskazuje, ale wokół licznych stołów jest dwanaście postaci, pośród nich wyróżnia się trzynasta – z brodą, ubrana w coś, co przywodzi na myśl białą suknię. Cień człowieka po lewej stronie może zaś być nawiązaniem do postaci Judasza. Na obrazie można nawet dopatrzyć się krzyża – wystarczy uważnie popatrzeć na okno za samotną postacią. Być może powinniśmy więc przyjrzeć się bliżej pozostałym obrazom van Gogha, by dostrzec w nich więcej ukrytych to wszystko brzmieć jak nieco naciągana teoria, ale wystarczy wspomnieć, że w czasie, kiedy van Gogh malował ten obraz, napisał do brata Theo, że odczuwa „ogromną potrzebę, potrzebę religii”. Być może niespokojny artysta chciał podjąć tematykę religijną, a może po prostu odwoływał się do dzieł mistrzów. Można samemu o tym zdecydować po przyjrzeniu się jego także:„Bóg jest naturą. A natura jest pięknem”. Poruszający film o Van GoghuCzytaj także:Czy wiesz, że Van Gogh marzył o głoszeniu Ewangelii wśród ubogich?Czytaj także:Zamiast do Disneylandu zabierz dziecko do… muzeum!
Obraz Vincenta van Gogha z 1890 roku W czasie, gdy malował Samarytanina, zachwycony był pastelowymi kolorami, zwłaszcza żółtym. Pisał wówczas: „Słońce, światło, z braku lepszych określeń muszę używać słowa żółty, żółty bladosiarczany, żółtocytrynowy, bladozłoty.
Vincent van Gogh - Krzesło Vincenta z jego fajką - 1888r. W październiku 1888 na zaproszenie van Gogha przyjechał do Arles Paul Gauguin. Zamieszkał w „Żółtym Domu”, w którym van Gogh zamierzał zorganizować kolonię artystyczną. Obaj rozpoczęli wspólne malowanie, jednak wkrótce zaczęło między nimi dochodzić do konfliktów. Wśród wielu obrazów, które w tym czasie namalował van Gogh, znalazły się dwa, przedstawiające krzesła jego i Paula Gauguina. O podjęciu pracy nad tematem poinformował brata Theo w liście napisanym ok. 19 listopada 1888: Tymczasem muszę ci jednak powiedzieć, że te dwa ostatnie szkice są dość zabawne. Płótna rozmiaru 30, drewniane krzesło i trzcinowe siedzenie, cale żółte, na czerwonej terakocie na tle ściany (w dzień). Potem fotel Gauguina, czerwony i zielony, efekt nocy, na siedzeniu dwie powieści i świeca. Na żeglarskim płótnie w grubym impaście. i później, gdy w styczniu 1889 kończył oba obrazy, już po wyjściu ze szpitala, w którym znalazł się po obcięciu sobie ucha: Chciałbym bardzo, żeby de Haan zobaczył mój szkic palącej się świecy i dwóch powieści (jedna żółta, druga różowa), umieszczonych na pustym fotelu (tzn. fotelu Gauguina), płótno rozmiaru 30, w czerwieni i zieleni. Pracowałem dziś znowu nad pendant, moim własnym, pustym krzesłem, białym drewnianym krzesłem z fajką i kapciuchem. W tych dwóch szkicach, jak w innych, sam próbowałem odnaleźć efekt światła w jasnym kolorze – de Haan prawdopodobnie zrozumie, czego szukam, jeśli przeczytasz mu to, co ci piszę na ten temat. Technika Schemat kolorów użytych na tych dwóch obrazach jest, mówiąc potocznie, tak różny jak dzień i noc. Krzesło van Gogha namalowane jest w jasnych barwach, sugerujących światło dnia, podczas gdy krzesło Gauguina oddane zostało w tonacjach ciemniejszych, posępnych; wspomniał już o tym w liście sam van Gogh. Kompozycja barw jego krzesła opiera się na wariacjach zestawionych w pary barw dopełniających: błękitu i oranżu oraz czerwieni i zieleni. Czerwień podłogi pod krzesłem równoważą muśnięcia zieleni ponad nią i i dodatkowe pociągnięcia pędzlem w tym samym kolorze na najbliższej nodze krzesła. Van Gogh uwydatnił kompozycję poprzez wyraziste kontury, dodane później, obejmujące powierzchnie w tym samym kolorze. Intensywność konturów wzmacnia efekt obrazu, ale też tworzy określone napięcie między linią a barwą. Zniekształcając perspektywę podłogi i nogi krzesła van Gogh odcisnął własne piętno na swym dziele, akcentując subiektywność swego postrzegania. Fajka, chusteczka i tytoń stanowią centralny punkt obrazu, zarówno w sensie narracyjnym jak i malarskim, dostarczając nutki neutralnej bieli pośród wzajemnej gry barw zimnych i ciepłych. Terakota na podłodze namalowana została grubymi pociągnięciami pędzla, często stosowanym w tym czasie przez van Gogha dla oddania tła. Krótkie, poziome i pionowe pociągnięcia pędzla przeplatają się kolejno w swobodnych połączeniach czerwieni, brązów i zieleni. Analiza. Symbolika. Interpretacja Oba obrazy należą do najczęściej analizowanych prac Van Gogha. Wg jednego z czołowych badaczy jego twórczości, Jana Hulskera "niewiele jest obrazów van Gogha, o których napisano tak dużo w ostatnich latach.". Te, stanowiące całość, obrazy przyciągały uwagę z powodu towarzyszącej im symbolicznej interpretacji. Van Gogh wspominał o tych obrazach w swoich listach, ale nie przedstawił szczegółowych interpretacji ani ukrytych przesłań zawartych w obu dziełach. W liście napisanym w lutym 1889 do krytyka Alberta Auriera, opisał krzesło Gauguina jako szkic jego fotela z ciemnego, brązowoczerwonego drewna, z siedzeniem z zielonkawej słomy, w miejscu nieobecnego [Gauguina] jest świeca i kilka współczesnych powieści. Symbolika tej pary obrazów jest oczywista: żółte krzesło van Gogha zostało przedstawione w świetle dziennym, krzesło Gauguina w nocy (czerwień i zieleń). Fajka i tytoń mocno akcentują obecność Vincenta, zaś świeczka (nadchodzącą ?) nieobecność Gauguina. Symboliczne znaczenie mają też użyte barwy: żółcień to barwa użyta do namalowania Żółtego domu, wyrażająca światło i nadzieję, podczas gdy użyte do namalowania fotela Gauguina czerwień i zieleń są tymi samymi barwami, które van Gogh zastosował przy malowaniu Nocnej kawiarni dla oddania atmosfery mroku i straconych marzeń. Inna interpretacja odwołuje się do różnic społecznych dzielących obu artystów. Krzesło van Gogha ukazane jest jako proste i bezpretensjonalne – proste, słomiane krzesło na tle podłogi z czerwonej terakoty. Z drugiej strony – bardziej wyszukane, ozdobione krzesło Gauguina. Przez cale swoje życie van Gogh przedkładał towarzystwo biednych ludzi nad tych z arystokratycznym pochodzeniem. Być może van Gogh postrzegał sam siebie bardziej pośród ciężko pracujących wieśniaków, których tak często malował a mniej wśród lubiących się bawić (i prawdopodobnie egoistycznych) światowców jak Gauguin. Bez względu na zakres interpretacji oba obrazy pozostają wśród najbardziej podziwianych i najpiękniej wykonanych prac van Gogha.
Obraz jest częścią kolekcji Muzeum Vincenta Van Gogha w Amsterdamie. Vincent Willem van Gogh (holenderski.Vincent Willem van Gogh; 30 marca 1853, Grotto-Zundert, niedaleko Bredy, Holandia - 29 lipca 1890, Auvers-sur-Oise, Francja) - holenderski malarz postimpresjonistyczny.
Produkt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekor... pełny opis » Krótki opisProdukt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekoracje ścienne | Obrazy, plakaty, tabliczki | Obrazy. Ma świetne recenzje. Zwykła cena: PLN Producent: Fedkolor ID: Na jego obrazach kolory mają decydujące znaczenie i to one nadają dziełom niesamowity klimat. Nic dziwnego – Vincent van Gogh, bo o nim mowa, bawił się barwami. Teraz jego obrazy mogą zdobić Twoje mieszkanie! Stwórz wyjątkową kolekcję, w której otoczeniu życie nabierze nowego, pełnego smaku. Obraz został wydrukowany na płótnie bawełnianym, naciągniętym na drewnianą ramę. Obraz ma również zadrukowane krawędzie, dzięki czemu nie wymaga dodatkowego obramowania. info_outline Sprawdź dostępność najlepiej sprzedający się
Chaty kryte strzechą pod wzgórzem. Chaty kryte strzechą pod wzgórzem ( hol. Rietgedekte huizen tegen een heuvel, ang. Thatched Cottages by a Hill) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w lipcu 1890 [1] podczas jego pobytu w miejscowości Auvers-sur-Oise . Nr kat.:

Imponujące portofolio obrazów Vincenta van Gogha. Kim jest Vincent van Gogh nikomu wyjaśniać nie trzeba. Nie przez przypadek użyte zostało słowo ''jest'' zamiast ''był'', gdyż jego: ''Słoneczniki''; ''Gwiaździstą noc''; ''Irysy''; ''Buty''; ''Dwa krzesła'' ... zna każdy. Artysta w sposób symboliczny obecny jest w każdym fragmencie swoim obrazów. Może nie do końca świadomie, jednak obrazy Van Gogha obecne są niemal wszędzie. Nabyć je można także w UWalls - sklepie gromadzącym reprodukcje najsłynniejszych obrazów z kolekcji artysty. Arcydzieła obrazów Vincenta van Gogha dostępne dla każdego Ich obecność na ścianie w pokoju dziennym, salonie czy sypialni przyciągnie wzrok każdego kto je zobaczy, gdyż stanowią oryginalną ozdobę. Tym bardziej, że oprócz martwej natury (znany w Polsce obraz z 12 słonecznikami chociażby) Van Gogha tworzone były w nurcie impresjonistycznym. Akrylowe czy olejne najpopularniejsze obrazy ścienne dostępne są tu w wersji drukowanej. Dla wielu są bardziej intersujące, niż obrazy dzielone: tryptyki; czteroczęściowe; 5-cioczęściowe. Posiadamy znane obrazy Van Gogha w wielu wymiarach płótna, wzorach i rozmiarach egzemplarza. Uwaga! 🚨 W naszym sklepie Uwalls można kupić obrazy wysokiej jakości 🎨

Wymiary. 98 × 69 cm. Multimedia w Wikimedia Commons. Martwa natura: wazon z pięcioma słonecznikami ( hol. Vijf zonnebloemen in een vaas, ang. Still Life: Vase with Five Sunflowers) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w sierpniu 1888 [1] podczas pobytu artysty w miejscowości Arles. Nr kat.: F 459, JH 1560.

Vincent van Gogh był holenderskim malarzem tworzącym w Holandii, Belgii, Francji i Anglii, a czołówka najbardziej znanych postaci w całej historii sztuki to właśnie przede wszystkim Vincent van Gogh. Obrazy jego wywierały i nadal wywierają wielki wpływ na artystów na całym świecie, a miliony osób dekoruje swoje wnętrza reprodukcjami dzieł van Gogha. Jako malarz Vincent van Gogh reprezentował kilka kierunków sztuki, między innymi postimpresjonizm i ekspresjonizm. Vincent van Gogh urodził się w roku 1853 w rodzinie reprezentującej wyższą klasę średnią. Jego ojciec, Theodorus van Gogh, był pastorem, matka zaś – Anna Cornelia Carbentus – artystką. Powodowało to, że od najmłodszych lat Vincent miał stały kontakt ze rysunku rozpoczął w gimnazjum w Tilburgu. Jego nauczycielem był Constant Cornelis, który w malarstwie odrzucał technikę na rzecz chwytania chwil i obserwacji przyrody oraz scen życia codziennego. To dlatego już wczesne obrazy Vincenta van Gogha prezentują utrwalony i skonkretyzowany w późniejszych latach charakterystyczny 1869 roku twórca zajmował się handlem sztuką, początkowo w Hadze, następnie w Londynie. Był to jeden ze szczęśliwszych okresów, jakie przeżył Vincent van Gogh. Dzieła malarskie innych artystów sprzedawały się doskonale, osiągały wysokie ceny, tak więc w wieku niespełna dwudziestu lat osiągał dochody wyższe niż obrazów van Gogha, tak dziś popularne na całym świecie, opierają się na dziełach powstałych w większości w ostatniej dekadzie życia artysty, jednak zanim zostały stworzone, van Gogha czekała długa artystyczna i życiowa droga. Przez pewien czas był bardzo pobożny, fascynował go monastycyzm, czyli forma religijności oparta na regule zakonnej i życiu w klasztorze. Chciał nawet zostać pastorem, jednak nie zdał odpowiedniego w Paryżu, a w styczniu 1879 roku objął stanowisko misjonarza w okręgu górniczym Borinage w Belgii, skąd jednak został zwolniony przez władze kościelne za podważanie godności kapłaństwa. Niedługo później po raz pierwszy trafił do azylu dla psychicznie chorych w Geel. W roku 1880 poważniej zaczął myśleć o sztuce jako głównym życiowym zajęciu, podjął więc naukę na Academie Royale des Beaux-Arts w Brukseli. Malarstwo van Gogha z tamtego okresu określane jest jako depresyjne. Charakteryzuje się wpływami holenderskimi w postaci stonowanej, raczej ciemnej kolorystyki, tak różnej od feerii barw, która wypełnia najsłynniejsze obrazy Vincenta van Gogha z lat 1886 roku, na cztery lata przed śmiercią, artysta przenosi się do Paryża, gdzie studiuje w studiu Fernanda Cormona. Poznaje wówczas Camile’a Pissarro, Claude’a Moneta oraz Paula Gauguina. Pod wpływem nowych inspiracji jego obrazy stają się jaśniejsze i malowane są krótszymi, bardziej dynamicznymi pociągnięciami artystycznej braci van Gogh znany jest z dużego temperamentu i pobudliwości. Długie, nocne dyskusje i obsesyjne malowanie za dnia nie wpływają dobrze na jego kruche zdrowie psychiczne. Któraś z kłótni między van Goghiem a Gauguinem doprowadza do sytuacji, gdzie jeden z artystów odcina sobie kawałek ucha. Jest to oczywiście Vincent van Gogh. Portret, który artysta namalował po tym wydarzeniu jest jednym z najsłynniejszych jego dzieł. Dekadenckie życie w Paryżu to czas, kiedy van Gogh popada w coraz większe szaleństwo i ponownie trafia do azylu dla psychicznie chorych w Saint-Remy. 27 lipca 1890 roku postrzela się z pistoletu w brzuch, w wyniku czego umiera dwa dni później w wyniku infekcji. Istnieje teoria, że w wypadku artysty brały udział osoby trzecie, zaś wersja o samopostrzale została upubliczniona po to, by uchronić prawdziwego sprawcę. Miał być nim szesnastoletni przyjaciel artysty, Rene nieco ponad dekadę Vincent van Gogh stworzył ponad dwa tysiące dzieł sztuki, w tym około ośmiuset sześćdziesięciu obrazów olejnych, z których większość pochodzi z dwóch ostatnich lat jego życia. Odważne kolory oraz dramatyczne, impulsywne i ekspresyjne pociągnięcia pędzla to niepodrabialny styl, w którym tworzył van Gogh. Kwiaty, krajobrazy, martwe natury, portrety i autoportrety – takie tematy najczęściej poruszał artysta w swoich pracach, a jego twórczość przyczyniła się do powstania podstaw sztuki oprócz autoportretu z odciętym uchem, słynne obrazy van Gogha to „Słoneczniki”, „Gwieździsta noc”, „Żółty dom” oraz „Pole pszenicy z krukami”.
Ćma pawica ( hol. Grote Nachtpauwoog, ang. Great Peacock Moth) – obraz olejny (nr kat.: F 610, JH 1702) namalowany przez Vincenta van Gogha w maju 1889 [1] podczas jego pobytu w miejscowości Saint-Rémy .
Vincent van Gogh - Pokój van Gogha w Arles (III) - 1889r. Oprócz trzech obrazów powstały również dwa szkice związane z tym tematem, zamieszczone przez van Gogha w listach do Paula Gauguina i brata Pokój van Gogha w Arles (w oryginale dosł: Sypialnia van Gogha) to jedna z najbardziej znanych prac artysty. Żywe kolory, niezwykła perspektywa i znajoma treść sprawiają, że jest on nie tylko jednym z najbardziej znanych prac van Gogha, ale też zaliczanym przez niego samego do jego ulubionych zarówno obrazów, jak i szkiców, była sypialnia artysty w domu znanym jako "Żółty Dom", położonym przy placu Place Lamartine 2 w Arles. W otwartych z prawej strony drzwiach widać schody prowadzące na piętro; drzwi z prawej prowadziły do pokoju Gauguina. Pokój nie był prostokątny, ale miał kształt trapezu z kątem rozwartym z lewej strony ściany frontowej i ostrym – z prawejO trzeciej wersji van Gogh wspomina w liście do brata z 28 września 1889: "Wkrótce wyślę ci małe płótna z czterema czy pięcioma pracami, które chcę dać matce i naszej siostrze. Prace te właśnie schną, mają rozmiar od 10 do 12 i są to małe kopie "Pola zboża z cyprysami”, "Cyprysów”, "Oliwek”, "Żniwiarza” i "Sypialni” oraz mój mały autoportret" Obrazy w obrazieSeria obrazów oraz szkiców z Sypialnią jest niezwykła z kilku powodów: jest ona jedynym przykładem, kiedy van Gogh cytuje na obrazie inne swoje obrazy, a także dlatego, iż przedstawiony pokój służył mu nie tylko jako sypialnia, ale jako studio. Van Gogh powiesił w "Żółtym domu" wiele swoich obrazów, które wówczas namalował. Jeśli chodzi o cytowane obrazy, to wszystkie wersje różnią się tu między sobą: na szkicu znajdujacym się w liście do brata zacytowane są następujące obrazy: nad łóżkiem – Portret matki artysty, na ścianie od lewej: Portret Eugene’a Bocha (prawdopodobnie) i obraz trudny do zidentyfikowania, na szkicu w liście do Gauguina: nad łóżkiem – Skały (prawdopodobnie), na ścianie od lewej: obraz trudny do zidentyfikowania i Portret Eugene’a Bocha (prawdopodobnie), Pokój van Gogha w Arles (wersja I): nad łóżkiem – Skały (prawdopodobnie), na ścianie od lewej: Portret Eugene’a Bocha i Portret Millieta. Pokój van Gogha w Arles (wersja II): nad łóżkiem – Skały (prawdopodobnie), na ścianie od lewej: Autoportret (prawdopodobnie) i obraz trudny do zidentyfikowania. Pokój van Gogha w Arles (wersja III): nad łóżkiem – obraz trudny do zidentyfikowania, na ścianie od lewej: Autoportret i obraz trudny do zidentyfikowania. InterpretacjaSwoje krzesło, które było w rzeczywistości białe, van Gogh zdecydował się namalować w kolorze żółtym, który kojarzył mu się ze słońcem, ciepłem i szczęściem. Również białym ścianom pokoju nadał kolor jasnofioletowy, bo ten lepiej korespondował z zielonym kolorem okna i żółtym łóżka. W wersji drugiej dzieła podłoga i łóżko namalowane zostały niespokojnymi liniami, wbrew założeniu, że obraz ma wywoływać uczucie spokoju dla umysłu i wyobraźni, w wersji trzeciej panuje natomiast nastrój wyczekiwania, jaki towarzyszył van Goghowi w związku ze spodziewanym przyjazdem do Arles Gauguina w październiku 1888. Malowidło symbolizuje nadzieję van Gogha na stworzenie w "Żółtym Domu" bazy dla kolonii założonej atmosfery spokoju mającej emanować z obrazu, ostateczny kształt dzieła nie wywołuje zapowiadanego efektu. Przedmioty stoją w stosunku do siebie w nieładzie, a każdy z nich wydaje się być odizolowany od pozostałych. Niepokojące są skrócenia przedmiotów, pochylona podłoga, jakby miała za chwilę runąć, ustawione skośnie meble (stolik z miednicą i krzesła), krzywo wiszące obrazki na ścianie. Ta dwuznaczna atmosfera tworzy widoczne napięcie między wewnętrzną tęsknotą van Gogha za bezpiecznym i przytulnym domem, której rzeczywistość nie była w stanie mu dać a osamotnieniem, poczuciem opuszczenia i wyobcowania, które było silniejsze. > pan>
Yvt0m. 491 81 332 16 242 352 367 19 419

obraz vincenta van gogha krzesło